ห่วงใย...ใส่ใจ...พิชิตมะเร็ง ตอนที่ 6 ทุกอย่างต้องมีครั้งแรกเสมอ

วันที่ 27-04-2011 | อ่าน : 12565

ห่วงใย...ใส่ใจ...พิชิตมะเร็ง
(ผู้พิชิตมะเร็งต่อมน้ำเหลือง) 




โดย  นฤทัย พิริยะเกียรติสกุล
 

ตอนที่ 6 ทุกอย่างต้องมีครั้งแรกเสมอ

ด้วยก้อนขนาด 7 X 10 X 11 ซม. ต้องให้ยาเคมีบำบัดครั้งละ 4 ตัว
3 ตัวแรกผ่านไป ก็ไม่เห็นเจ็บปวดร้ายแรงอย่างที่ใครๆ เค้าว่ากัน
แต่ยาตัวสุดท้าย มันทั้งแสบทั้งปวด จนทนไม่ไหว ต้องร้องไห้ออกมาในที่สุด

รับเคมีบำบัดครั้งแรก

       เมื่อคืนนอนไม่หลับกระสับกระส่ายมาก วันต่อมาแทบจะไม่อยากตื่น แม่ต้องลากลงจากเตียงพาไปโรงพยาบาลแต่เช้าตรู่ ไปตั้งแต่เจ็ดโมงเช้าค่ะ โรงพยาบาลรัฐบาลคนเยอะมาก ที่จอดรถหาแทบไม่เจอ โชคยังดีในที่สุดก็ได้จอด ลงมาจากรถก็ต้องฝ่าผู้คนอีกมากมายเพื่อที่จะได้พบกับคุณหมอ หมอท่านนี้มีชื่อว่า หมออุดมศักดิ์ กว่าจะได้พบก็เป็นเวลาสิบโมงเกือบจะครึ่งแน่ะ รู้เหตุผลแล้วว่าทำไมทุกอย่างมันกะทันหันอย่างนี้ หมอขอโทษที่ไม่บอกล่วงหน้า แต่หมอบอกว่าพอกลับไปดูฟิล์มเอ็กซ์เรย์ ควบคู่กับผล CT-SCAN ก็ตกใจมาก ก้อนเนื้อมันมีขนาดใหญ่จนน่ากลัว ขนาดของมันประมาน 7x10x11 ซม. หมอบอกว่าถ้ายิ่งปล่อยไว้นาน ไม่รีบทำการรักษา มันก็จะยิ่งเจริญเติบโตได้ไวขึ้น ใหญ่ขึ้นกว่านี้อย่างรวดเร็วเป็นแน่  

        เราเลยมาคุยเรื่องการรักษาอย่างเป็นทางการ โดยแนวทางการรักษาของหมอท่านนี้มีดังนี้
        - ไม่มีความจำเป็นต้องนอนโรงพยาบาล
        - ให้ยาครั้งละ 4 ตัว โดยเว้นระยะห่างสองอาทิตย์ให้ยาที
        - เริ่มจากยาที่เบาที่สุดก่อน แล้วค่อยๆ เพิ่มระดับ หากยาไม่มีผลใดๆ ต่อเซลล์มะเร็ง
        - โดทการให้ยา คือ 4 โดทเช่นเดียวกับหมอท่านก่อน

        โล่งใจทันที พอได้ยินคำว่าไม่ต้องนอนโรงพยาบาล แหม..ก็นอนโรงพยาบาลคนเดียวคงเหงาแย่สิว่ามั้ย  หมอคนนี้ดูท่าจะเข้าใจคนไข้เอามากๆ สังเกตได้จากที่เค้าเลือกที่จะเริ่มให้ตัวยาที่มีความแรงเบาที่สุด เพื่อที่คนไข้จะได้ไม่ทรมานกับฤทธิ์ยาแรงๆ หลังจากนั้นหมอก็ซักถามรายละเอียดร่างกาย อาการ น้ำหนัก ส่วนสูง เพื่อจะทำการคำนวณสูตรยาที่จะให้ แล้วหมอก็อธิบายให้ฟังอย่างละเอียดถึงการปฏิบัติตัว การดูแลตัวเองทั้งภายในและภายนอก 

        หลังจากนั้นก็ได้เวลาให้ยา ขึ้นไปที่ห้องเดย์แคร์ ตึกว่องวานิช เพื่อรับเคมีบำบัดตามที่หมอคำนวณไว้ให้ แต่อาจเป็นเพราะหนูเพิ่งมาเป็นครั้งแรก การดำเนินเรื่อง ช่วงเวลาและคิวที่จะได้รับเลยล่าช้ามาก กว่าจะได้ให้ยาก็ปาไปประมาณบ่ายโมงกว่า พี่พยาบาลพาไปเลือกที่นั่ง ลักษณะเป็นเหมือนเก้าอี้นวมสีฟ้าที่ผู้ใหญ่ชอบนั่งให้นวด อะไรประมาณนั้นค่ะ ก่อนที่พี่พยาบาลจะลงเข็ม เริ่มให้ยา พี่เค้าก็คอยอธิบายถึงรายละเอียดเกี่ยวกับผลข้างเคียงที่จะได้รับ นอกจากผมร่วงและคลื่นไส้ และที่หนูชอบมากที่สุด คือ พี่พูดประมาณว่า “เหมือนเราย้อนกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง” ด้วยประโยคนี้ ของใช้ทุกอย่างที่ใช้จึงต้องเป็นของเด็กและบอบบางที่สุดเท่านั้น พออธิบายเสร็จพี่เค้าก็เริ่มลงเข็ม ขวดแรกพี่เค้าจะให้น้ำเกลือก่อน ประเดิมด้วยการฉีดยาแก้แพ้เข้าทางสายยาง ตามด้วยยาแก้อาเจียนเอาฤกษ์ แล้วหลังจากนั้นถึงเริ่มการให้ยาจริง จะว่าไปความรู้สึกตอนแรกที่ได้รับยาก็แปลกดี ขณะที่ยาไหลเข้าเส้นเลือด มันเย็นวาบไปทั้งแขน ทั้งตัว ขนลุก และรู้สึกคลื่นไส้อาเจียนไปด้วย ต้องใช้เวลาซักพักถึงค่อยๆ รู้สึกดีขึ้น ยาที่ต้องให้มี 4 ตัวด้วยกัน

        หลังจากที่ให้ไป 3 ตัว ก็เริ่มวางใจ ก็ไม่เห็นเจ็บปวดร้ายแรงอย่างที่ใครๆ เค้าว่ากันนี่นา สบายใจคุยเล่นกับแม่ไปเรื่อย แต่ทันทีที่พี่พยาบาลมาเปลี่ยนตัวยาตัวสุดท้าย พอยาไหลเข้าร่างกาย สิ่งแรกที่สัมผัสได้ คือ ปวดแสบปวดร้อนมาก ทนไม่ไหว ตกใจไม่เข้าใจ ทำไมมันแสบอย่างนี้ โวยวายเรียกพี่พยาบาลมาดูแลใหญ่ หาว่าพี่เค้าให้ยาผิดตัว  พยาบาลใจดีจึงรีบเอาเจลแช่แข็งมาช่วยประคบให้หนูค่อยๆ ใจเย็นลง แต่มันแสบมาก รู้สึกเหมือนแสบร้อนไล่ไปตามเส้นเลยก็ว่าได้  ทั้งแสบทั้งปวด จนทนไม่ไหว ร้องไห้ออกมาในที่สุด แม่นั่งอยู่ข้างๆ ก็คอยปลอบ คอยประคบน้ำแข็ง และบอกให้หนูเข้มแข็ง ให้หนูอดทน ผ่านไปสองชั่วโมง สุดท้ายยาก็หมด พี่พยาบาลก็เอาน้ำเกลือให้อีกขวด บอกจะได้ล้างเส้นไม่ให้แสบร้อน

ฮือ..ฮือ..ฮือ....มันไม่ทันแล้วค่ะพี่ หนูเจ็บมากเลย 
ก่อนกลับบ้าน พี่พยาบาลเตือนไว้ให้ดื่มน้ำเยอะๆ ต่อจากวันนี้

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ...

ห่วงใย...ใส่ใจ...พิชิตมะเร็ง ตอนที่ 7 หนูก็แค่เป็นมะเร็ง
ห่วงใย...ใส่ใจ...พิชิตมะเร็ง ตอนที่ 8 แม่ที่ทุ่มเทเพื่อลูก
ห่วงใย...ใส่ใจ...พิชิตมะเร็ง ตอนที่ 9 สิ่งดีๆ ที่ได้รับจากมะเร็ง

หากมีปัญหาสุขภาพผู้ป่วยมะเร็ง เราคืออีกหนึ่งทางออก ที่จะช่วยให้ผู้ป่วยกลับมาใช้ชีวิตปกติได้อีกครั้ง ปรึกษาผู้เชี่ยวชาญ โปรดคลิก inbox Facebook ชมรมฟื้นฟูสุขภาพผู้ป่วยโรคมะเร็ง